اصل ساطع نور همه لامپ های رشته ای با استفاده از اصل گرمایش و تابش جسم محقق می شود. ساده‌ترین لامپ رشته‌ای این است که جریان کافی را به فیلامنت منتقل کند و وقتی رشته تا حالت مهتابی گرم شود، نور ساطع می‌کند، اما این نوع رشته‌ای عمر لامپ بسیار کوتاه خواهد بود.
بزرگترین تفاوت بین لامپ های هالوژن و سایر لامپ های رشته ای این است که پوسته شیشه ای لامپ هالوژن با مقداری گاز هالوژن (معمولا ید یا برم) پر شده است و اصل کار آن این است: هنگامی که رشته گرم می شود، اتم های تنگستن به سمت عقب تبخیر می شوند. دیواره لوله شیشه ای در جهت حرکت می کند. هنگامی که به دیواره لوله شیشه ای نزدیک می شود، بخار تنگستن تا حدود 800 درجه سانتیگراد خنک می شود و با اتم های هالوژن ترکیب می شود و تنگستن هالید (یدید تنگستن یا برمید تنگستن) را تشکیل می دهد. هالید تنگستن به حرکت خود تا مرکز لوله شیشه ای ادامه می دهد و سپس به رشته اکسید شده باز می گردد. از آنجا که هالید تنگستن یک ترکیب بسیار ناپایدار است، پس از گرم شدن دوباره به بخار هالوژن و تنگستن تجزیه می شود، به طوری که تنگستن دوباره در رشته قرار می گیرد. برای جبران قسمت تبخیر شده در بالا قرار می گیرد. از طریق این فرآیند چرخه بازسازی، عمر مفید فیلامنت نه تنها تا حد زیادی افزایش می‌یابد (تقریباً 4 برابر لامپ‌های رشته‌ای)، بلکه به این دلیل است که فیلامنت می‌تواند در دمای بالاتر، روشنایی بالاتر، دمای رنگ بالاتر و بازده نوری بالاتر کار کند.